Waarvan ?
Geen idee... alleen maar intens, tot op het bot vermoeiend.
Vandaar dat ik vanmorgen mijn prednison verdubbeld heb, want ik ben het meer dan zat.
Hopelijk kan ik straks weer de wereld vol energie tegemoet lachen.
Over lachen gesproken.
In mijn blok van woningen barst het van de katten, van die lekkere goed gevulde, verwende huiskatten.
Tussen die katten zitten er altijd wel een stel dat je leuker vindt dan de andere. Dat heb ik ook met Sully. De kater van één van mijn buren. Een langharige boskat-achtige. Zo als de naam al zegt; een sul. Een lekkere onzekere 'stoere' bonk haren.
Mijn katten laten, meestal, alles over hen heen gaan. Er wordt wel eens een kat uit de tuin verjaagd, maar echt veel voorstellen doet dat niet.
Sully is een vreetmonster. Elke dag kom ik hem wel ergens in mijn tuin c.q. huis tegen. Mijn huis bulkt van de bakken met eten en het blijkt dat er met zijn neus weinig mis is. Hij weet haarfijn waar de bakken staan opgesteld.
Maar sinds gisteren is het zelfs een tandje erger, kijk maar mee:
Sully dringt de bijkeuken binnen.
Hij kiest uit alle bakken, precies de juiste bak met kattenbrokjes.
Weet met zijn kop de deksel te lichten
Verdwijnt met zijn voorkant geheel in de bak.
dit alles onder toeziend oog van Dami.
Die héél graag deze indringer een lesje wil leren.
Als oplossing heb ik maar een gaatje geboord. Een pin als slot.
Hopelijk is het eten nu alleen voor mijn katten.
Voor nu staat er een wandeling op de agenda, terwijl mijn hulp de boven etage onder handen neemt.
Straks lekker slapen in een schoon bed......
