van alles wat....

Ondanks dat er geen blog geschreven werd, was ik wel "druk" met van alles.

Dit zijn de tussendoortjes. heerlijk werk om te doen, maar voorlopig zijn het voornamelijk 'stofhappers' het wordt tijd dat er veel mensen babies krijgen in mijn omgeving, dan kan ik weer eens wat weggeven.

Gelukkig heb ik nog wel een klein vriendinnetje in de wijk die zwemles krijgt, ook zij moest er aan geloven...
een zwemtas voor een stoere meid van bijna 4.

Ik weet niet wie er blijer mee was, mams of kind ??? het gevolg is dat ik een oude tas mee naar huis kreeg met het verzoek een gelijkende te maken in de uitvoering zwemtas-achtig van dochter..... waar ik dus weer gelukkig mee ben, helemaal toen het verzoek blauwig tot me door drong.

maar eerst TOP-CAT, mijn stoere kat met sliert armen....

en na al dit werk, kan ik me bezighouden met de tas voor mijn vriendin; in mijn lievelingskleur blauw.

een mand vol

Voorlopig zit mijn 'beessies' maken erop. Een mand vol katten, honden en beertje gemaakt nu maar eens zien hoe ze 'verkopen' Zondag is de eerste testdag; open huis Haags dierencentrum.
Wanneer het blijkt dat mensen geld willen doneren doormiddel van een 'beessie' te kopen dan ga ik weer verder met knuffels te maken.
Vrijdag ga ik de mand naar Dierenambulance Den Haag brengen, hopend op bulken met donaties.

Donaties

De reakties op de katten zijn overweldigend..... dat schreeuwt om een eigen webwinkel
Inmiddels hebben we ook beertjes en hondjes gemaakt.
Alles voor het goede doel; dierenambulance Den Haag .
let op:  De volledige opbrengst gaat naar dierenambulance Den Haag.

wordt vervolgd

Grotere katten voor DierenAmbulance Den Haag

Poerk, mijn rode kater, was eigenlijk de aanleiding om een grotere kat te maken. Poerk woont sinds begin april 2010 bij ons en kan maar niet wennen aan het feit dat hij niet meer als enige kat ergens woont. Of te wel, mijn witte katten krijgen voordurend een klap van hem. Omdat hij dus geen vriendjes heeft, wilde ik hem een vriendje geven. Wat in goede aarde viel.
Ook deze katten zullen hun heil bij dierenambulance Den Haag vinden. Hopelijk zijn er genoeg mensen die de ambulance willen steunen, met als dank een lieve knuffelkat.

Vrijwilligerswerk bij Dieren Ambulance Den Haag

Dan moet je niet denken aan, hokken schoonmaken, honden uitlaten of pillen toedienen. Nee ik naai me 'gek' aan kleine sleutelhangers. Hopelijk willen mensen deze kopen; waarvan de opbrengst in zijn geheel voor de Dierenambulance Den Haag zal zijn

...er voor en er na (2)

Het kon niet langer, telkens wanneer ik een speld nodig had en ik in het bakje grabbelde, bleef er altijd wel 1 ergens in het topje van mijn vinger hangen.
een echt speldenkussen moest er komen.... en die is er nu

rare week

Deze week begon in het VU. Omdat mijn eigen rheumatoloog mijn wanhoop niet meer kon aanzien, heeft hij me door verwezen naar zijn collega Dr. Voskuyl in het VU. Waardoor ik terug in de molen ben, de molen van onderzoeken. Die dag meteen hartfilmpje laten maken, bloed en urine gegeven voor onderzoek. Nu staan er nog foto's van mijn longen, botten en een capillaire scopie op het programma.
20 oktober zullen de uitslagen bij Dr. Voskuyl te horen zijn... spannend.


Het hele gebeuren nam 2 uur in beslag, naïef als ik ben had ik de mannen meegenomen, die hadden vooraf rondje Amsterdamsebos gelopen, lekker eten gekregen maar wel 2 uur in de auto liggen wachten. Zoals ik altijd doe, terug bij de auto laat ik ze er uit, we kroelen wat, we dollen wat en dan terug INNNNN de auto. en terwijl ik de klep dichtdoe, terug naar mijn eigen stoel loop, klappen de mannen op elkaar. Tijdens het uit elkaar trekken komt mijn linker hand in Kino's bek.
Ik kan je vertellen, geen goede zet, want A) het doet ENORME pijn en B) het bloed gigantisch... plus dat je weer terug naar de eerste hulp moet. Mijn tetanusprik stamde nog uit de tijd van uitzendwerk (ik was toen 18 jaar) dus ook die moest gegeven worden.
Een uurtje zoet op de eerste hulp en voor 10 dagen anti-bioticum mee.
De mannen zijn ook redelijk toegetakeld, Dami zijn schouder heeft 2 scheurtjes en Kino zijn oor is doorboord, daar kan nu wel zo'n koeielabel doorheen ;-)

Maar ondanks alle beperkingen die zo'n hand je oplevert ben ik toch lekker wezen naaien.
De Baster familie is geboren..
Baster (oranje/bruin) met zijn zus (grijs) Marmel, zijn vriendin (paars/blauw) Flurty en niet te vergeten het buurmeisje (blauw) Reggie. Ik heb zo'n lol gehad, met het bedenken, maken en in elkaar zetten van de monstertjes
Ik vind ze zo leuk, dat ik ze niet langer voor mezelf kan houden waardoor ik nu mijn eigen winkeltje op Da Wanda begonnen ben. Misschien dat het mijn kosten eruit kan halen en niet te vergeten mijn huis beschermd tegen dicht slibben door monstertjes.

... er voor en er na

Na inmiddels jaren met een slordige sleutelbos -ring met aantal sleutels- gelopen te hebben, vond ik het vandaag eens tijd om die 'bos' eens op te pimpen.

Waarschijnlijk geinspireerd door het lint welke ik gisteren gekocht heb in een leuk zaakje in Heemstede.

.... en toen was er een zwemtas

Mijn Crossovertas is klaar, ik vraag me af of ik er ooit gebruik van ga maken ergens is hij niet geworden als ik gehoopt heb.

Om toch een soort van telleurstelling te bevechten ben ik spontaan met allerlei rozelapjes een zwemtas gaan maken voor buurmeisje R. Want na een mooie schooltas kun je niet met een plastictas in het zwembad komen.

Van deze tas word ik nu helemaal happy..... en R. vond um ook prachtig, jammer dat ze pas volgende week weer gaat zwemmen.

Onredelijk

Dinsdag, om de week, wordt mijn bed verschoond. Een halve week verheug ik me daar altijd op. Waarom ik niet elke week mijn bed laat verschonen? omdat ik al het bijkomende werk niet aan kan; wassen, vouwen, opruimen.... Kortom, om de week op dinsdag wordt mijn bed verschoond.
Maar niet vandaag.. want vandaag heeft ze zich ziek gemeld, van alle dagen in de maand, de week NIET VANDAAAGGGGGGGGGGGG, want ik wil een schoon bed.

Mijn eerste gedachte, wat een gezeik, ik ben toch ook nooit vrij van ziekzijn, ik moet toch ook door, ziek, zwak en misselijk moet ik mijn honden laten plassen en nee ik doe niet een 1 rondje rond de kerk, want zij kunnen er ook niets aan doen dat ik weer ziek ben...
Ik weet dat het onredelijk is, het lucht niet eens op om zo te denken.
Hoe dan ook, vandaag wordt mijn bed verschoond, al moet ik de rest van de dag er in liggen om er van bij te komen.

ik wil, ik wil, ik wil....

zo graag een tas, die over mijn schouders diagonaal hangt, met 1 hengsel... maarrrrrrrrrrr ik krijg het niet voor elkaar. Ook al mijn gezoek op het internet levert niets op.

Eindresultaat: het zal wel niet mogelijk zijn.

Maar ik ga door met 'ontwerpen', over mijn tussenresultaat ben ik niet ontevreden.

Dat alles terwijl een aantal huisgenoten mij gezelschap houden.

De mannen liggen voor 'dood' in een mand en de 2 kattenkerels moeten weer eens ruziemaken wie er van het lekkerste stukje zon gebruik mag maken.

Af

Na de eerste goedkeuring van Poerk -Ja Pien, ligt uitstekend- is de tas naar Buurmeisje R. gebracht. Elke dag gaat zij naar school met haar nieuwe schooltas. Trots als een pauw, ze heeft op school duidelijk gemaakt dat niemand, maar dan ook NIEMAND zo'n mooie tas heeft als zij.

Zo kreeg ik de eerste betaling voor mijn bewezen diensten....

Ik voel me heerlijk achter mijn naaimachine, maar een beetje werkeloos zonder projektje, gelukkig vond mijn vriendin dat ook zij met 'a real pienerie' wilde lopen en zo werd er een nieuwe grabbag gemaakt.

Het wordt tijd dat ik mijn eigen shop begin

De roze schooltas

Het had nogal wat voeten in de aarde, want toen ik alles dacht klaar te hebben om dicht te naaien, bleek mijn naaimachine zoveel laagjes niet aan te kunnen.

De reparatie-meneer bracht uitkomst, alleen was de vasthulp met vakantie en moest ik 3 dagen wachten. Vandaag was de dag om de tas op te halen.. en wat een pracht van een werk had deze vervanger geleverd.

Nu alleen de hengsels en knopen dan kan ik de tas gaan geven.

regen, regen en regen....

Het is dat mijn mannen niet gemotiveerd kunnen worden wanneer het regent, want ik ben een echt regenmens. Het gekletter op mn dak, tegen mijn ramen, heerlijk vind ik dat.

Na het (re-)organiseren van gisteren, kreeg ik spontaan een 'paniek'aanval. Mijn vriendin uit Amerika gaf aan dat ze de eerste week van januari naar Nederland komt. Automatisch betekent dat, hier logeren.

In de 5 jaar dat ik hier woon, is er aan mijn logeerkamer weinig gedaan; op het stouwen van spullen die ik wel wilde bewaren, maar godt weet voor wanneer en met welk doel.

Met andere woorden, het is daar een echte Malle Pietje kamer.

Inmiddels zijn er 3 vuilniszakken gevuld, wat niet te zien is. Nog een heleboel te gaan, maar met dit weer is het een prima karwei om aan te beginnen.

organiseren

Na, nu bijna een week, achter de naaimachine te zitten, ziet mijn huis eruit als of er een stoffenbom ontploft is. Ik erger me dood, elke blik die ik werp, brengt chaos in mijn hoofd. Bij mijn 3e halfslachtige pogingen om iets van orde te scheppen heb ik het opgegeven. Want na 5 minuten aan een tas werken is de chaos al weer terug. Het is namelijk zo, dat hoe ik het ook doe, ik altijd net dat dingetje nodig heb wat ergens onderop ligt en voor ik het weet is de rommel weer een feit.

Vanmorgen wilde ik mijn bed niet uit, ik zag op tegen de troep die ik over alle stoelen, banken en tafels had veroorzaakt.

Tijdrekkend heb ik 3 hoofdstukken in mijn boek gelezen, ondertussen werd ik gemanipuleerd door 2 witte katten en een natte snuit van Dami. Uiteindelijk heb ik mezelf weten te overtuigen dat ik niet eerder de dag ga beginnen dan na ik opgeruimd heb.

Nu, 45 mintuen later, heb ik de voorkamer weer tot mezelf.

in het roze....

Het volgende projekt heeft zich al aangediend. De scholen zijn begonnen en mijn over buurmeisje (met de nadruk op MEISJE!) haar schooltas is te klein. Te klein voor lunchtrommel en beker.

Waar heb je dan overbuurvrouwen voor ???

Kan ik eindelijk eens proberen of ik iets anders kan maken dan blauwe tassen .

Zo trots als een pauw

Grappig dat op je 46e nog steeds dat kinderlijke enthousiastme kan hebben.

Want gisteren toen ik mijn grabbag af had, was ik zo trots, dat ik het liefst bij al mijn kennissen langs de deur wilde gaan om mijn nieuwe tas te laten zien.

Net op tijd had ik door dat het al 10 uur was en misschien niet iedereen zo kinderlijk blij over mijn makelij zou kunnen zijn.

Maar ik kan jullie vertellen, wauwwwww ik ben zo trots als een pauw; mijn 2e tas is af en ik vind um prachtig !!!!

Hoe ik ook probeer.....

Ik krijg het niet voor elkaar om allerlei kleuren door elkaar te gebruiken. Dit keer begonnen met allerlei contrastrerende kleuren bij elkaar te leggen, ik hoefde alleen maar te pakken van mijn stapeltje, maar het lukt me niet......

Vandaar dat ik nu ook weer een basis heb van Ton-sur-Ton.

Ach, wat maak ik me druk, de kleuren vind ik prachtig en het is tenslotte MIJN tas.

toppunt van geluk.....

is in mijn beleving, het genieten dat mijn honden doen in de duinen, om 6 uur uit de veren en dan naar de Zandvoort toe.

Welk weer het ook is, het is daar altijd genieten.

hij's af.....

3 avonden gewerkt aan mijn tas, niet gehaast, zelfs dingen uitgehaald als het niet goed was.

en nu is hij af....

Ik ben er zo blij mee, hij hangt lekker, er past lekker veel in en ook de uitstaling staat me aan.

Mijn eerste tas

Ik wist niet dat ik zo veel plezier van een naaimachine kon hebben.

Na al die jaren behelpen met ouwe machines is dit ding wel een enorme vooruitgang. Zo veel vooruitgang dat ik nu wel eens iets anders dan poppenmaken durfde te gaan.

Omdat een patroon uit den boze is voor me -soms zou ik willen dat ik wat minder eigenwijs was- breek ik nu nog mijn hoofd hoe ik alles netjes aan elkaar krijg.

Gelukkig krijg ik voldoende tijd om mijn hoofd te breken, want zodra ik ook maar even mijn projekt los laat wordt deze met pleizer ingenomen.

onverwachts

Dat zijn de leukste afspraakjes.

Zo zit je nog tussen de stofzuiger en dweiltjes en zo drentel je door de binnenstad van Haarlem om lapjes te scoren.

..... en gescoord is er.

Een dagje Pienerie

Dinsdag is hulp in de huishouding dag. De dag van de week, waarop er een frisse wind door mijn huis waait... We noemen haar Nicky ;-)
Meestal doe ik nog wat helpen maar vandaag ben ik niet vooruit te branden.
Ze zal het alleen moeten doen, vandaar ook een foto impressie van hoe mijn dag er uit ziet.

als ik nu maar eerst...

...het is een tekst uit mijn jeugd. Wanneer ik me niet lekker voelde zei mijn moeder, ga nu maar eerst jezelf wassen, dan knap je wel op..... Inmiddels is het een gevleugeld gezegde. Ik word wakker en denk, ga u maar eerst douchen, dan knap je wel op. Vaak helpt het, soms moet ik weer zeggen, als ik nu maar eerst... met een nieuwe invulling; na douchen komt koffie, na koffie, ontbijt, de honden uitlaten.
Sommige dagen rijgen zich aan één met als ik nu maar eerst....... Dan moeten er hardere maatregelen genomen worden. Zo heb ik enkele maanden geleden dan eindelijk de stoute schoenen aangenomen om de camera te kopen, waarvan ik vind dat ik die verdien.


Het helpt, ik koester dat soort aankopen dan ook en vertel me elke dag hoe geweldig het is dat ik nu kan genieten van mijn nieuwe aanschaf.
Maar als je gewoon niet de energie hebt om jezelf een schop te geven, niet de energie hebt om in het leven te staan, dan is een camera in mijn boekenkast niet meer de schop onder mijn kont.

Dus toen ik vorige week verwoed pogingen deed om knuffelpoppen te maken en mijn naaimachine steeds niet deed wat ik wilde heb ik mezelf maar weer eens gekieteld en voor het eerst van mijn leven een naaimachine gekocht -ik deed het altijd met de machines uit 1965-

Tot de volgende energiedip ben ik dus weer even zoet.